Ντιράν-Ριέλ, Πολ

(Paul Durand-Ruel, Παρίσι 1831 – 1922). Γάλλος έμπορος τέχνης. Με το φωτισμένο πνεύμα του και την επιμονή του συνέβαλε στην επικράτηση της καλύτερης γαλλικής ζωγραφικής στην περίοδο μεταξύ 1830 και 1890. Κληρονόμησε από τον πατέρα του ένα αξιόλογο κατάστημα έργων τέχνης, που είχε συντελέσει στη διάδοση της αγγλικής τέχνης στη Γαλλία της εποχής από τον Τζoν Κόνσταμπλ έως τον Ρίτσαρντ Μπόνιγκτον. Οι πρώτοι καλλιτέχνες που υποστήριξε ο Ν. ήταν ο Εζέν Ντελακρουά, ο Αλεξάντρ Ντεκάν, ο Ζαν-Μπατίστ Κορό, ο Τεοντόρ Ρουσό, ο Φρανθίσκο Γκόγια. Σε αυτούς προστέθηκαν μετά την παγκόσμια έκθεση του 1855, ο Γκυστάβ Κουρμπέ, ο Φρανσουά Μιλέ, ο Γιόχαν Μπάρτολντ Τζόνκιντ, ο Λουί-Εζέν Μπουντέν, ο Σαρλ Φρανσουά Ντομπινί, ο Ονορέ Ντομιέ και ο Αντουάν Λουί Μπαρί. Ο Ν. ενδιαφερόταν ταυτόχρονα και για την παλαιότερη τέχνη και στερέωσε τη φήμη μεγάλων καλλιτεχνών, όπως ο Ντιέγκο Βελάσκεθ, ο Ελ Γκρέκο και ο Ρέμπραντ της τελευταίας περιόδου, που έως τότε εμποδιζόταν από τις κλασικιστικές αντιλήψεις. Η εμπορική του δύναμη έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε το 1870 κατόρθωσε να αγοράσει ολόκληρη τη συλλογή του πρίγκιπα Ναπολέοντα. Αλλά η φήμη του Ν. είναι άρρηκτα συνδεμένη με τη θαρραλέα μάχη που έδωσε –παρά τη ζημία και τελικά την οικονομική του καταστροφή– για να υποστηρίξει τους ιμπρεσιονιστές. Η έγκαιρη βοήθεια που έδωσε στον Καμίλ Πισαρό, στον Εντγκάρ Ντεγκά, στον Κλοντ Μονέ και στον Αλφρέ Σισλέ, η αγορά ολόκληρου του εργαστηρίου του Εντουάρ Μανέ το 1872, οι επιτυχημένες προσπάθειές του να κάνει γνωστούς τους ιμπρεσιονιστές στην Αμερική, η μεγάλη φιλία του με τον Μονέ και τον Ογκίστ Ρενουάρ ήταν σημαντικοί σταθμοί για την ιστορία της μοντέρνας τέχνης.